متن عکس در ادامه مطلب

منظور از غیبت صغری و غیبت کبری چیست و از کجا آغاز شدند؟

 

پاسخ:


غیبت امام زمان (عج)، به دو مرحله تقسیم می گردد: مرحله کوتاهی، که بدان غیبت صغری  گفته اند، و مرحله دراز مدت، که بدان غیبت کبری گفته می شود.

غیبت صغری: از سال 260 که سال وفات امام عسکری (ع) است، آغاز گردید و در سال 329 که سال وفات آخرین نماینده اوست پایان یافت.این غیبت، از دو جهت محدود بود؛

 1- جهت زمانی، از نظر زمانی بیش از 70 سال به طول نینجامید.

2- جهت شعاعی، این غیبت، غیبتی همه جانبه نبود، و شعاع و دامنه آن محدود بود، یعنی در طول مدت 70 ساله این غیبت، اگر چه امام از نظرها پنهان بود، لیکن این غیبت، نسبت به همه کس نبود، بلکه کسانی بودند که به صورتی با امام در تماس بودند. و اینان نایبان خاص امام بودند، کارهای مردم را می گذرانیدند، نامه ها و سوالات مردم را به نزد امام می بردند و پاسخ امام را به مردم می رساندند. وگاهی گروهی از مردم، به وسیله آن نایبان خاص به دیدار امام دوازدهم (ع) راه می یافتند.

غیبت کبری: پس از درگذشت آخرین سفیر خصوصی آن حضرت، این راه نیز به روی مردم بسته شد و فقهای اسلام به عنوان مرجع رسمی و نایبان عام حضرت در امور دینی و دنیوی معرفی شدند، و به خاطر بسته شدن همه تماسهای خصوصی، و طولانی بودن زمان غیبت، نام آن را«غیبت کبری» نهادند.


خورشید مغرب، محمد رضا حکیمی، ص 43